Terug van mijn 17 dagen Lourdes werd ik herhaaldelijk gewezen op een reportagereeks in Het Laatste Nieuws tot ik deze van een vriend in handen kreeg.
Naar aanleiding van het Jubileumjaar te Lourdes kreeg het bedevaartsoord in de pers , radio en televisie, een ruime en positieve belangstelling met passende interviews zoals op BRT2 in “Middagpost” van 18 tot 29 augustus. Je kan dit beluisteren op http://vriendenvanlourdes.blogspot.com/
Juist naar het hoogtpunt toe van Lourdes’ bedevaartseizoen van 11 tot 15 augustus, verscheen in het Laatste Nieuws een platvloerse benadering van het “fenomeen en een van de meest bizarre momenten in Europa (sic) “ aan de hand van Marnix Peeters.
Het is onbegrijpelijk hoe de hoofdredactie van deze krant deze smalende, belachelijk makende en voor de duizenden zieken en gehandicapten vernederende artikelen heeft laten verschijnen.
Reporter Marnix Peeters is zogezegd voor een week op bedevaart geweest. Hoe kan iemand verslag uitbrengen over hoe gelovigen een bedevaart beleven als het ongeloof, het cynisme en een vernederende houding tegenover de religie van je afdruipt in een koldertaal ?
Zijn artikelen zijn getiteld in koeien van letters als: “ Lang leve Lourdes – Op naar Wonderland”– De BVBA wonderen en mirakels – Café in de vrome maagd”- Met 25000 ondergronds - Waar ik op hoop : nieuwe banden “.
Zij getuigen al van een antireligieuze demagogie.
Voor hem is niets zeker. “Misschien was Bernadette ondervoed of zat ze niet goed in haar tienervel of was ze een schaapje kwijt gespeeld en zocht ze iets om thuis de aandacht af te leiden of vond ze gewoon prettig om even in de kijker te staan.”
In zijn reportage gebruikt hij veelvuldig dubieuze, vervormde en voor bedevaarders oneerbiedige uitdrukkingen zoals :
“het pleintje voor de grot (het epicentrum van Lourdes) lijkt een beetje op de wei van Werchter Classic”.
Met zijn fotograaf zit hij zich vrolijk te maken over zoveel “religieuze marketing” .
Verder nog heeft hij het over een café “ De vrome maagd” (vertaling van La Sainte Vierge), maagdwaterflesjes, grotpaternosters, verschijningswekkers, Soubirouslepeltjes.een spaarkaart voor een betere plek in de hemel en “de peer in Rome” (Paus Benedictus).
Storend in zijn reportage is zijn kijk op zieken en gehandicapten in Lourdes alsof het debielen zijn die slaafs of willoos een ritueel volgen.
“ Vanaf zes uur ’s morgens worden daar honderden rolstoelen en – bedden met soms doodzieke mensen aangerold, die dan in lange rijen door de nis (grot) worden geduwd” “ Het wemelt van rolstoelen, trekkarretjes vol kreupelen en gehandicapten” – De zwaarste gehandicapten voor de grot hebben als VIPs de eerste rij..
Neen, niet alles is negatief.
Hij kan zich goed voorstellen dat er onder de 220 miljoen bezoekers in die 150 jaar er al eens 67 snel beter worden, soms onverklaarbaar en erg spectaculair, en zonder dat de Maagd er voor iets tussen zit.
Hij krijgt er een koude rug van als tijdens de kaarsjesprocessie al die kaarsjes in de lucht gaan en uit alle kelen het “Ave Maria” dondert op de toon van “Zie ginds komt de stoomboot”,maar dat vindt hij ongepast.
De internationale Mis die hij vergelijkt met de openingsceremonie van de Olympische Spelen vindt hij mooi om mee te maken, de samenzang indrukwekkend, de stilte adembenemend maar de collecte met 300 “nonnetjes (?) met een koperen bus duurt wat te lang.
Zijn luisterbereidheid naar enkele getuigen zoals de jonge Daniel Vanden Brande met zijn ouders om te danken voor de genezing van zijn grootvader en Dokter Jan Verstrepen voor de genezing van zijn zoontje Kobe.
Zouden er dan toch meer dan 67 genezingen zijn? –
Zijn kennismaking met Peter Gysbrechts, de meest onconventionele priester uit Vlaanderen met een parel van een CV die hem uitlegde dat Lourdes een plaats was van "ont-moeten” . Maar dat was pastoorstaal...
Zijn ontroering bij het antwoord van de zwaar gehandicapte Jurgen Van Acker over wat hij van Lourdes verwachtte nl: “nieuwe banden”.
Wellicht bedoeld als een kolderrepliek aan hem of misschien wel als “nieuwe relaties” – “nieuwe ontmoetingen”.
Want, na Lourdes worden er nog blijvende banden gesmeed, vriendschapsbanden.
Wellicht waren de vier dagen te Lourdes te kort en mist hij de genade van geloof en verdieping om de rijke pastorale betekenis van Lourdes te ontdekken: de bijbelse boodschap van Lourdes, de vele gebedsdiensten en rituelen als de sacramentsprocessie met ziekenzegening, de kruiswegoefening in de hoogte of langsheen de mooie nieuwe beelden in de weide, de inleving in de dienst van de baden, de biechtpraktijk, de aanbidding in de mooie aanbiddingkapel of de –tent.
Heeft hij weet van de duizenden gebedsintenties die er toekomen in de intentiekoffer aan de grot, per brief of internet ?
Zijn lens kan niet gericht worden op het binnenste van elke bedevaarder, wat hem bezielt of met welke wensen of dankbetuigingen hij naar Maria komt.
Jammer voor het abonneegeld van mogelijks Lourdesvrienden die dergelijke lectuur financieren.Misschien zijn er niet zoveel, want de kwaliteit van de krant bepaalt de kwaliteit van zijn lezers.
Naar aanleiding van het Jubileumjaar te Lourdes kreeg het bedevaartsoord in de pers , radio en televisie, een ruime en positieve belangstelling met passende interviews zoals op BRT2 in “Middagpost” van 18 tot 29 augustus. Je kan dit beluisteren op http://vriendenvanlourdes.blogspot.com/
Juist naar het hoogtpunt toe van Lourdes’ bedevaartseizoen van 11 tot 15 augustus, verscheen in het Laatste Nieuws een platvloerse benadering van het “fenomeen en een van de meest bizarre momenten in Europa (sic) “ aan de hand van Marnix Peeters.
Het is onbegrijpelijk hoe de hoofdredactie van deze krant deze smalende, belachelijk makende en voor de duizenden zieken en gehandicapten vernederende artikelen heeft laten verschijnen.
Reporter Marnix Peeters is zogezegd voor een week op bedevaart geweest. Hoe kan iemand verslag uitbrengen over hoe gelovigen een bedevaart beleven als het ongeloof, het cynisme en een vernederende houding tegenover de religie van je afdruipt in een koldertaal ?
Zijn artikelen zijn getiteld in koeien van letters als: “ Lang leve Lourdes – Op naar Wonderland”– De BVBA wonderen en mirakels – Café in de vrome maagd”- Met 25000 ondergronds - Waar ik op hoop : nieuwe banden “.
Zij getuigen al van een antireligieuze demagogie.
Voor hem is niets zeker. “Misschien was Bernadette ondervoed of zat ze niet goed in haar tienervel of was ze een schaapje kwijt gespeeld en zocht ze iets om thuis de aandacht af te leiden of vond ze gewoon prettig om even in de kijker te staan.”
In zijn reportage gebruikt hij veelvuldig dubieuze, vervormde en voor bedevaarders oneerbiedige uitdrukkingen zoals :
“het pleintje voor de grot (het epicentrum van Lourdes) lijkt een beetje op de wei van Werchter Classic”.
Met zijn fotograaf zit hij zich vrolijk te maken over zoveel “religieuze marketing” .
Verder nog heeft hij het over een café “ De vrome maagd” (vertaling van La Sainte Vierge), maagdwaterflesjes, grotpaternosters, verschijningswekkers, Soubirouslepeltjes.een spaarkaart voor een betere plek in de hemel en “de peer in Rome” (Paus Benedictus).
Storend in zijn reportage is zijn kijk op zieken en gehandicapten in Lourdes alsof het debielen zijn die slaafs of willoos een ritueel volgen.
“ Vanaf zes uur ’s morgens worden daar honderden rolstoelen en – bedden met soms doodzieke mensen aangerold, die dan in lange rijen door de nis (grot) worden geduwd” “ Het wemelt van rolstoelen, trekkarretjes vol kreupelen en gehandicapten” – De zwaarste gehandicapten voor de grot hebben als VIPs de eerste rij..
Neen, niet alles is negatief.
Hij kan zich goed voorstellen dat er onder de 220 miljoen bezoekers in die 150 jaar er al eens 67 snel beter worden, soms onverklaarbaar en erg spectaculair, en zonder dat de Maagd er voor iets tussen zit.
Hij krijgt er een koude rug van als tijdens de kaarsjesprocessie al die kaarsjes in de lucht gaan en uit alle kelen het “Ave Maria” dondert op de toon van “Zie ginds komt de stoomboot”,maar dat vindt hij ongepast.
De internationale Mis die hij vergelijkt met de openingsceremonie van de Olympische Spelen vindt hij mooi om mee te maken, de samenzang indrukwekkend, de stilte adembenemend maar de collecte met 300 “nonnetjes (?) met een koperen bus duurt wat te lang.
Zijn luisterbereidheid naar enkele getuigen zoals de jonge Daniel Vanden Brande met zijn ouders om te danken voor de genezing van zijn grootvader en Dokter Jan Verstrepen voor de genezing van zijn zoontje Kobe.
Zouden er dan toch meer dan 67 genezingen zijn? –
Zijn kennismaking met Peter Gysbrechts, de meest onconventionele priester uit Vlaanderen met een parel van een CV die hem uitlegde dat Lourdes een plaats was van "ont-moeten” . Maar dat was pastoorstaal...
Zijn ontroering bij het antwoord van de zwaar gehandicapte Jurgen Van Acker over wat hij van Lourdes verwachtte nl: “nieuwe banden”.
Wellicht bedoeld als een kolderrepliek aan hem of misschien wel als “nieuwe relaties” – “nieuwe ontmoetingen”.
Want, na Lourdes worden er nog blijvende banden gesmeed, vriendschapsbanden.
Wellicht waren de vier dagen te Lourdes te kort en mist hij de genade van geloof en verdieping om de rijke pastorale betekenis van Lourdes te ontdekken: de bijbelse boodschap van Lourdes, de vele gebedsdiensten en rituelen als de sacramentsprocessie met ziekenzegening, de kruiswegoefening in de hoogte of langsheen de mooie nieuwe beelden in de weide, de inleving in de dienst van de baden, de biechtpraktijk, de aanbidding in de mooie aanbiddingkapel of de –tent.
Heeft hij weet van de duizenden gebedsintenties die er toekomen in de intentiekoffer aan de grot, per brief of internet ?
Zijn lens kan niet gericht worden op het binnenste van elke bedevaarder, wat hem bezielt of met welke wensen of dankbetuigingen hij naar Maria komt.
Jammer voor het abonneegeld van mogelijks Lourdesvrienden die dergelijke lectuur financieren.Misschien zijn er niet zoveel, want de kwaliteit van de krant bepaalt de kwaliteit van zijn lezers.
