Op de website van de St.Amandschool in Meulebeke vond ik deze tekst van de Cathecheseleraar.
1. Mijn verste herinnering als kind is die aan de Lourdesgrot in de tuin van mijn grootouders. Als ik bloemetjes durfde plukken in de hof, dan werd ik gestraft; maar als de bloemetjes bedoeld waren voor O.-L.-Vrouw in de grot, dan was oma nooit kwaad. Bij ons thuis werd er veel gesproken over Maria : je mocht haar alles vragen (wat ik dan ook als kind graag deed); je mocht aan Maria alles opbiechten, want zij werd nooit kwaad (mijn mama wél); je moest véél tot haar bidden, want zij bemiddelde bij Jezus en bij God de Vader; je moest eerbiedig over Haar praten, want zij was toch de moeder van Jezus (maar dat begreep ik niet zo goed).
Mijn ouders en grootouders hadden in feite gelijk: het is gemakkelijker te bidden tot Maria: zij is een vrouw en ook moeder. Als vrouw vindt men in Maria een herkenbare figuur; een lotgenote die geluk en vreugde, maar ook veel leed en pijn heeft gekend.
Wat me het meest aanspreekt in Maria is haar 'ja'woord, waar ze naar leefde, en waaraan zij trouw is gebleven. Ik probeer haar als voorbeeld te stellen, want ook ik heb als vrouw en moeder mijn 'ja'woord gegeven. Vooral als het eens moeilijker is, kijk ik naar Haar op en bid ik tot haar om sterkte en trouw.
2. Reeds meerdere jaren ga ik als ziekenverzorger mee op bedevaart naar Lourdes. Als ik aan Lourdes denk, dan zie ik altijd het beeld voor mij van jonge, zieke en gehandicapte mensen, die verminkt zijn voor de rest van hun leven. Ze komen uit alle hoeken van de wereld naar de grot in Lourdes. Wanneer je hen dan ziet in de kaarsjesprocessie, treft het me telkens hoe zij meezingen en hun kaarsje zo hoog mogelijk steken. Dan vraag ik me af : waarom doen zij dat? Willen zij zo misschien dichter komen bij Maria, onze hemelse Moeder? Vragen zij naar kracht om hun lijden te dragen en hun pijn te verzachten? Als je dit ziet, dan word je er stil van en dan ben je ook dankbaar om je eigen gezondheid, dankbaar om het leven.
3. Ik heb nog de tijd gekend dat de mensen hun kruisteken maakten als ze langs een kerk of een Mariakapelletje voorbijkwamen. Dat durven wij nu niet meer. Maar in bijna alle huisgezinnen zie je wel een Mariabeeldje staan. Maria staat immers dicht bij de mensen en dicht bij het gezin. Voor mij is Maria een moeder die zacht en eerlijk is; een moeder die luistert en trouw blijft aan haar 'ja'woord. Als je naar Maria kijkt en tot haar bidt dan word je rustig en krijg je hoop en vertrouwen. Als er bij het Mariabeeld in huis een kaarsje brandt, dan brengt dit een sfeer van vertrouwen in huis. Dit kaarsje is een teken van dankbaarheid, maar het helpt ons ook om moeilijke momenten te doorstaan.
Mijn ouders en grootouders hadden in feite gelijk: het is gemakkelijker te bidden tot Maria: zij is een vrouw en ook moeder. Als vrouw vindt men in Maria een herkenbare figuur; een lotgenote die geluk en vreugde, maar ook veel leed en pijn heeft gekend.
Wat me het meest aanspreekt in Maria is haar 'ja'woord, waar ze naar leefde, en waaraan zij trouw is gebleven. Ik probeer haar als voorbeeld te stellen, want ook ik heb als vrouw en moeder mijn 'ja'woord gegeven. Vooral als het eens moeilijker is, kijk ik naar Haar op en bid ik tot haar om sterkte en trouw.
2. Reeds meerdere jaren ga ik als ziekenverzorger mee op bedevaart naar Lourdes. Als ik aan Lourdes denk, dan zie ik altijd het beeld voor mij van jonge, zieke en gehandicapte mensen, die verminkt zijn voor de rest van hun leven. Ze komen uit alle hoeken van de wereld naar de grot in Lourdes. Wanneer je hen dan ziet in de kaarsjesprocessie, treft het me telkens hoe zij meezingen en hun kaarsje zo hoog mogelijk steken. Dan vraag ik me af : waarom doen zij dat? Willen zij zo misschien dichter komen bij Maria, onze hemelse Moeder? Vragen zij naar kracht om hun lijden te dragen en hun pijn te verzachten? Als je dit ziet, dan word je er stil van en dan ben je ook dankbaar om je eigen gezondheid, dankbaar om het leven.
3. Ik heb nog de tijd gekend dat de mensen hun kruisteken maakten als ze langs een kerk of een Mariakapelletje voorbijkwamen. Dat durven wij nu niet meer. Maar in bijna alle huisgezinnen zie je wel een Mariabeeldje staan. Maria staat immers dicht bij de mensen en dicht bij het gezin. Voor mij is Maria een moeder die zacht en eerlijk is; een moeder die luistert en trouw blijft aan haar 'ja'woord. Als je naar Maria kijkt en tot haar bidt dan word je rustig en krijg je hoop en vertrouwen. Als er bij het Mariabeeld in huis een kaarsje brandt, dan brengt dit een sfeer van vertrouwen in huis. Dit kaarsje is een teken van dankbaarheid, maar het helpt ons ook om moeilijke momenten te doorstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten